نارین محەمەد
کو تو فێربووی و لسەر هندەک بابەتان تە خو دیت، ئەڤە نە رامانا هندێ ددەت، ئانکو نەچارییە دگەل بەردەوام بی! ماکێ گوتییە ئەو مانەڤە دێ مێشكێ تە ئارام كەت؟ ژبەرکو نەیا رەوایە تو هەردەم تشتەکی نە ژ دلێ خو بکەی، بەس دا ب سەرکەڤی و ئەو بخو تو یا دئێشی و ژبنەرتەدا تو تێدا یا سەركەفتی نابی. راستە بۆ بەردەوامبوونا ھندەك كارێن مە ئەم دئێشین، بەلێ تو هەردەم یا نە ئارام بی، یا پێدڤیە دویڤچونەکێ دخودا بکەی!. هندەک مرۆڤێن هەین، هەر چەندەکێ دهێنە گوهورین و ل جهێن جێواز خو دبینن. چەوا تو هندەک جارا هەست بهێزەکا زێدە دکەی، ل هندەک جارێن دی، تە ئەو ھێزە نامینیت. ئەڤێ ژی دوو ئەگەر یێن هەین، ئێک؛ تە گەلەک ب رژدی یا دەستپێکری، چ چێبیت نەشێت تە براوەستینیت، دوو؛ تە هێزا خو هەمی ب تشتەكیڤە یا هەدەردای، كو گرێدایی ئارمانجا تەنەبیت و ئەڤە هند یا باش نابیت و ئەڤە هەڤدژییە دگەل شیانێن تە. ئەڤە وەک وێ چەندێیە، کەسەک حەز دکەت بچیتە بەشێ زانستی و وی/ وێ شارەزاییا زێدەتر دبوارێ مێژویدا هەبیت، لڤێرێ دێ د بەشێ مێژویێدا پتر پێزانینان ب دەستخوڤە ئینی، بلا هەر حەزا تە لسەر بەشێ زانستی بیت. گوتنەک یا هەی دبێژیت: «ئنیەت نە دگرنگن، بەلکی کریار د گرنگن». خوزی ل وان کەسان بن، یێن ئنیەت و کریارێن وان د ئێک بوار دابن. ژیان گەلەک یا تژییە و گەلەک تشتێن جوان دکەڤنە درێکا تەدا و تە بخوڤە مژویل دکەن. لەوما یا بەرە گرنگی و پویتەدان و تێبینێن خو بکەیە دیتنەک، چ خەلفیا شاشێ بیت یان ئەو قەلەم و كاغەزە بن، کو گەلەک تو بکار دئینی، داکو جیهانا دەرڤە تە ب چ تشتێ دیڤە مژویل نەکەن. هزر دانان و پلان دارژتن و دیتنا ئارمانجێ و هەروەسا خەیالکرنێ، هەمی کەس دشێن وە بکەن و بینن، بەلێ یێن دگەهیتە وان ئارمانجان، ئەم دشێین وان ب تبلێن دەستان هژمار بکەین و ئەون دناڤ جڤاكیدا دھێنە دیتنێ.
